Boos, Boos en nog eens Boos!!!!!
Ik knap uit mijn vel, ik ben zo boos. Ik kan telkens wel janken. Ik vind het zo oneerlijk. Ik ben aan het schelden en schoppen. Ik kan niet meer slapen van de boosheid. Ik heb mij deze week ziek gemeld…..”
…en zo kwam een aanstaande bruidegom op consult enkele weken geleden. De week daarop gaan ze trouwen. Het moest de mooiste dag van hun leven worden, alles perfect geregeld. Locatie aan zee, kleding tip top in orde, kapper en visagist geregeld, niks kon meer misgaan. Tot hij de trouwringen wilde ophalen. Ze zagen er compleet niet volgens afspraak uit. Verschrikkelijk. Zo oneerlijk. Ze hadden vijf maanden geleden een afspraak gemaakt, over hoe ze de ring wilden hebben. Speciaal, voor hun gemaakt, een ring voor het leven, een verbindingsring. Ja, dat konden ze zo wel maken, geen probleem. Tot het moment van ophalen. Tranen, woede, harde woorden zijn er gevallen, de dag zal niet zo worden zoals ze verwacht hadden. De bruidegom kan er niet meer van slapen. Hij kan het niet accepteren dat de ringen zo zijn, zoals ze nu zijn. Trouwen, daar horen de mooiste ringen bij, vijf maanden had de maker het aan tijd, nu een week van te voren…
Ben jij wel eens boos?
Boos zijn, schreeuwen, slaan, duwen, onmachtig gevoel, buikpijn, misselijk, in wat voor vorm dan ook maar, volgens mij voor een ieder erg herkenbaar. Wellicht bij jezelf, wellicht bij je kind, je partner, je buurvrouw. Vele families worden ontwricht door boosheid, vele huwelijken gaan kapot, ja oorlogen worden gevoerd omdat we boos zijn.
Straf
Als kind lopen we het risico dat we, door onze boosheid te laten zien, straf krijgen. Het kind wordt afgewezen. Als kind leer je kennismaken met de macht van de volwassene en je schikt je in de situatie en je wordt er nog voor beloond ook. Op de basisschool worden kinderen geleerd om ruzies met woorden op te lossen. Kinderen leren al snel dat boosheid of zelfs woede onderdrukt dient te worden en dat het wenselijke gedrag beter is. Dat is feitelijk ook zo, want wanneer iedereen, kind of volwassene, zijn boosheid maar afreageert op anderen dan komt het niet goed.
Power
Wezenlijk bij boosheid en woede is dat het niet goed is om te onderdrukken. Het is maar een emotie, een gevoel. Een eentje waar heel veel power in zit! Door het te onderdrukken heb je vervolgens nog iets meer power nodig om het bedekt te houden!
Wanneer je als volwassene/jongere vaak of snel boos bent, worden we door gebeurtenissen geraakt in oude boosheid, die (vaak) terug gaat naar de kindertijd. De lading die de boosheid dan heeft, is veel groter dan waar de werkelijke situatie feitelijk reden toe heeft. Toch is er een grote kans dat al die boosheid op deze situatie of deze persoon gericht wordt. We verliezen het contact met onszelf en daarmee de situatie. De energie van de boosheid zorgt er juist voor dat het tekort dat ons wordt aangedaan versterkt wordt.
Hoe moeten of kunnen we er dan mee omgaan?
Ga gerust het bos in en met stokken slaan, schreeuw het er maar uit. Wees je bewust dat je geraakt wordt in oude pijn en we zo geleerd hebben om deze pijn af te sluiten (daar werd je als kind zelfs voor beloond). Kun je nog een situatie herinneren als kind zijnde wanneer je zo boos werd? Herken je boosheid. Herken dat de kern van de boodschap is dat we geraakt zijn in oude pijn, dit afsluiten en geen verband zien met het kind in ons. We voelen ons weer in de steek gelaten of tekort gedaan. Als kind heb je ervoor gekozen om te reageren zoals je gedaan hebt. Je hebt als kind geleerd aangepast, wenselijk gedrag te vertonen. Je pijn te bedekken. Lukt het je om deze oude pijn te herkennen, te erkennen en te accepteren, dan zal je boosheid niet lang standhouden wanneer je het bos intrekt en met stokken slaat of gaat schreeuwen.
Door de boosheid los van de persoon of situatie van dat moment te laten,kom je vrij van dit kindspatroon. Als kind heb je bv het gevoel gehad dat je in de steek gelaten werd of dat je tekort gedaan werd. Dit is een kindspatroon en lukt het je om juist die boosheid een plek te geven, te accepteren, dan hoef je als volwassene deze boosheid uit je kinderjaren niet meer te onderdrukken en kun je al je kwaliteiten aanwenden om de situatie op te lossen.
Mag ik er zijn?
Terug naar de bruidegom in spe. In zijn kinderjaren kon hij een verjaardagsfeestje herinneren die hem ook zo boos maakte. Ze zouden een speurtocht houden met lampionnen, cadeautjes zouden in het bos verstopt worden, taart met kaarsje. De dagen was hij aan het aftellen. Hij voelde zich erg belangrijk en in het middelpunt. De grote dag ging echter niet door omdat zijn moeder in het ziekenhuis werd opgenomen. Wat ze had, wist hij niet meer. Wel zijn teleurstelling, hij werd er mee gepest, vriendjes waren geen vriendjes meer, hij voelde zich ontroostbaar en zijn vader had hem straf gegeven. In plaats van feest moest hij naar zijn kamer omdat hij had geschreeuwd, geschopt, zo oneerlijk, zo bij onmacht. Nu zegt hij dat hij er wel begrip voor kon opbrengen. Zijn zieke moeder, een vader die van alles moest regelen en dan ook nog een ontroostbaar, woedend kind. Het heeft hem een nare periode bezorgd.
Herkennen, erkennen, accepteren, loslaten
We gaan naar de trouwring. Teleurstelling en pijn, oude pijn. Er volgt een weg van herkenning, een kindspatroon. Als kind heeft hij er een eigen waarheid aan gegeven, een waarheid dat hem een tekort is aangedaan. Dat dit een patroon geworden is tot zijn volwassenheid. Voelt hij zich tekort gedaan dan wordt hij ontzettend boos. Vele dagen lang. Op de persoon gericht en dit komt vaak niet meer goed. We hebben het over de waarheid zoals hi j die als kind gevoeld heeft echter, als volwassene helpt het om de volwassen waarheid er over heen kan leggen. De oude pijn herkennen, erkennen en accepteren hoe je als kind dit opgelost hebt en deze oude pijn kunt loslaten. Dat je niet meer gehecht bent aan je oude (kinds)waarheden.
Verander wat je kan veranderen, accepteer wat je niet kunt veranderen
De trouwring die er anders uitziet, refereert niet meer aan oude pijn dat er weer onrecht gedaan is. De lading die de boosheid heeft, wordt passende bij de werkelijke situatie. We houden contact met onszelf en daarmee de situatie. Het is rot, naar en niet meer dan dat. Trouwen gaat om liefde, verbinding, gevoel. De ring? Dat komt wel goed. Het is dan wel na de trouwerij, echter het is zoals het is. De bruidegom en maker van de ring kunnen er op dit moment niks meer aan doen. Accepteer wat je niet kunt veranderen.
………………………en de bruidegom? De week daarop is hij vol energie weer naar zijn werk gegaan. Hij moest er zelfs om lachen, dat hij zich compleet liet leiden door het lijden als kind zijnde. De boosheid die slechts een emotie, een gevoel is, geen waarheid en de geweldige power die daarbij vrij kwam. Sterker nog, van hem meester maakte want hij was hondsmoe. De onderdrukte woede van vroeger, de teleurstelling. Het gevoel is gaan druppelen, heeft tijd nodig om te helen, gaat niet van de 1 op andere dag. Het gaat hier niet om de pijn als kind geheel naar boven te halen, geheel in te verdiepen. Mocht dit overigens wel nodig zijn, dan gaan we dit samen niet uit de weg. Het gaat echter meer om het herkennen van de pijn en het te erkennen, pas dan kun je het loslaten en heb je weer twee handen vrij om te doen wat je wilt doen.
Mijn liefde voor jou!
Reden van mij om dit op te schrijven is dat veel mensen/jongeren/kinderen gebukt gaan onder woede, boosheid, irritatie en de vele klachten die dit met zich meebrengt. Fysieke klachten, mentale klachten, depressie, eetstoornis, ja zelfs burn out, echtscheiding. Het zijn enorme energielekken. Slapeloze nachten. Onbegrip voor anderen, de eigen spiegel is te pijnlijk. Wees welkom om in deze spiegel te kijken, op zoek te gaan naar de energielekken, in het bos je uit te leven en zodat de energie daarna weer binnen kan druppelen, want daar heb je recht op.
xx
Geeske
