We gaan door met stapjes zetten.
Iedere dag wordt aan de website gewerkt. Teksten worden aangepast en nieuwe pagina’s worden gemaakt. Ik begin er nog verstand van te krijgen ook, het maken van een eigen website. Dat het verslavend werkt, ben ik ook achter gekomen.
Maarrrrr…er moet natuurlijk nog veel meer gebeuren en dat is bekendheid geven aan mijn eigen praktijk. Dat Hospescoaching ‘on air’ is. Dat Hospescoaching levensadem heeft gekregen. Het liefst met groot tromgeroffel, slingers en o ja, gebak en chocolade. Dat ouders/verzorgers, kinderen, (huis) artsen, doorverwijzers, scholen, wie dan ook, de weg naar mijn praktijk weten te vinden en de deskundigheid mogen ervaren die ze hier krijgen. De warme deken, het luisterend oor, samen, hand in hand, niemand hoeft er alleen voor te staan. Help je mij mee om mijn praktijk op de kaart te zetten? Vandaag een begin gemaakt want:
Hospescoaching is opgenomen op de
Hospescoaching, naast professioneel Registertherapeut, ook ervaringsdeskundige. Niemand faalt, niemand is schuldig. We zijn allemaal mensen. We denken dat ons probleem zo uniek is, dat we er niet over durven te praten. Weet dat jouw probleem bij zovele mensen/kinderen eveneens bestaat. Puur…omdat we ook ‘slechts’ mensen zijn. Durf je mijn hand vast te pakken?
