Wake-up call
Voice mail, omrop Fryslan, ik schrik mij een hoedje….slik….vast naar aanleiding van mijn blog…grrrr..had ik mijn voice mail nu maar eerder afgeluisterd..het is nu dinsdagvond om 22 uur…
Er dwarrelen tig-gedachtes door mijn hoofd. Waarom hebben ze gebeld? Uhh..en nu? Is dit het begin dat ik dan toch beroemd wordt? Krijg ik een eigen collum? Wekelijks interview, tv uitzending zoals Dr. Phil? Soort van coach Geeske? Hmm nee dat bekt weer niet. Hier isssss…Geeske…van Hospescoachingggggg….en dan met een leuk hiphoppig muziekje op de achtergrond….daal ik van de trap af…klapperdeklapklap….zaal vol….
Sprookjes
BAM..ik word wakker door het irritante geluidje op de telefoon die aangeeft dat het weer tijd is om op te staan. Nodig dat deuntje eens veranderen. 
Brrrrr wat is het koud in de slaapkamer….Jesse ligt als sneeuwwitje of is het nu doornroosje naast mij, natuurlijk weer midden in de nacht naar mijn bed getrippeld. Dat kan hij zo stil doen dat ik er niet eens meer van wakker word dus ik kan hem ook niet terugsturen en zeggen dat hij al zeven en een half is en op zijn eigen bed moet slapen.
In pyama?
Ik vertel Jesse opgewonden dat mama misschien op de radio komt, omrop Fryslan. Het manneke kijkt mij aan en snapt er niks van. Ik leg wat uit over een blog, burgermeerster van Almere, geld…en alleen dat laatste komt binnen. Dat hij graag geld wil verdienen om Pokemonkaarten te kunnen kopen, iets wat ik dan weer niet wil. Effin, hij heeft toch iets door en zegt dat ik dan maar mijn mooiste kleren aan moet trekken, haartjes wat leuker mama, hakkeschoenen aan. Ik vertel zeer on-kindertherapeutisch dat mama haar laatste broek alweer zeven jaar geleden gekocht heeft en dat het Jesse hier in ons gezinnetje 
is die de te kekke kleren heeft, ikke nie. Bedremmeld loopt hij de trap naar beneden. Tja, therapeutisch was dat een zeeeer goed antwoord, not dus. Mijn keuzes en mijn verantwoordelijkheid en de onmacht niet bij Jesse neerleggen. Heel verhaal die ook weer niet nodig is, aangezien het hier om een radio-uitzending ga. Dus eigenlijk kan ik er in mijn pyjama bij zitten. Probleem opgelost.
Geartsje
Daar komt ze, Geartsje, van de omrop. Broerlief had mij al in kennis gesteld dat, toen hij zijn ontgroening had op de radio (best wel een bekende family zijn we aan het worden), het er zeer relaxed en ontspannend aan toe ging. Geartsje vertelde dat ook echter, toen ze daadwerkelijk met de speaker tevoorschijn kwam, wist ik ineens niet meer wat ik wilde zeggen, waar het over ging. Ik denk dat ik zulke domme antwoorden heb gegeven dat, wanneer het uitgezonden wordt, maar spontaan een andere achternaam ga aannemen. Maar ja, ze is nu weg, vertrokken naar Leeuwarden. Ze wilde nog foto’s hebben voor de website. WEBSITE??? Ja, daar is de gehele uitzending digitaal morgen te beluisteren. Tussen neus en lippen vertelde Geartsje overigens dat mijn picknickfilmpje over Sanne die op mijn facebooksite staat, de aanzet is geweest om de meiden zondag in de studio te vragen. Zou ik nog tipgeld krijgen?
Eng
Het is een uur later, ik zit nog op de stoel. Koud, kan geen hap door de keel krijgen. Geen idee hoe de uitzending zal worden. Ik had toch zulke domme antwoorden, piepstem. Toch maar niet in pyama overigens. Ze moest trouwens haar 2e kopje koffie zelf pakken. Was ik spontaan vergeten. Zo druk met mijzelf. Ik ben ook nog nooit op de radio geweest.
Likes
Ik bekijk mijn website of facebook, mijn blog. De teller schiet omhoog. Nieuwe likes op mijn zakelijk site. Hoe tof is dat? Van totaal onbekende 
mensen krijg ik reacties hoe herkenbaar het is. Schrijnende voorbeelden sturen onbekenden mij toe via de mail. Ook hartverwarmende reacties, die ook. Ik word er flink emo van. Ik ken ze niet, ze kennen mij niet en delen massaal mijn blog over mijn passie en onmacht. Ik word geraakt door de vele reacties. Ik zie overigens dat er 2 personen mijn site niet meer liken. Huh? Kan ik zien wie dat zijn? Het houdt mij bezig dat er dus twee mensen mijn site niet leuk vinden, dat wel hebben gevonden maar afhaken. Heb ik een gevoelige snaar geraakt? Ik ervaar hoe vaak mijn gedachten naar die 2..nietmeerliken..gaat. Ook bijzonder. Zoveel prachtige reacties, respect, waardering en die 2..nietmeerliken..zitten in mijn koppie.
Echte wereld
Ja zo gaat het ook in de echte wereld. We kunnen veel complimentjes geven. Dank je wel zeggen en dat fijn vinden. Kritiek, dat is dan weer een lastige. Er zijn dus twee mensen die mij niet meer leuk vinden. Betrapt. Mijn eigen gedachten. Ze vinden mijn site niet leuk, of ze mi j niet meer leuk vinden is een ander verhaal. Ik vertel met regelmaat aan kinderen die zo graag meer vrienden willen een op wetenschap berust voorbeeld. Onafhankelijk hoe en wat je doet, 30 % je leuk vindt, 30 % niet..en de rest zoekende en wisselende hierin is. Best moeilijk toepassen nu 2 mensen mijn site niet mer leuk vinden.
Geen bericht, goed bericht?
Wat de sollicitatie betreft? Ik hoor vele mensen nog vele meer sollicitatiebrieven verstuurd te hebben. Meestal krijgt de zender in het geheel geen reactie dat uberhaupt de brief ontvangen is, afwijzing volg automatisch doordat de brief op gaat in ‘vergetelheid’. Zelfs staan er al meldingen bij dat, mocht de schrijver niks meer vernemen, de schrijver niet bij de selectie zat. De ontvanger van de brief gaat echter voorbij aan het feit dat ‘Men’ alias de schrijver, een sprankje hoop had. Nu eens de gelukkige te zijn uit de vele andere honderden brieven. Niet te oud te zijn of precies 1 workshop van een dag niet gevolgd te hebben.
Terugkomende op mijn sollicitatie. Dus niet, vermoedelijk dan, in stof opgegaan. Ok, ik geef toe, het was een open sollicitatie die niet aan de gangbare normen en waarden voldeed. Zeg maar rustig, veel langer dan 1 A4-tje. Zou dat de reden zijn waarom ik nog geen enkele reactie heb mogen ontvangen van Franc?
In afwachting,
Van Franc
Van de uitzending Omrop Fryslan
Van de tig-telefoontjes met nieuwe aanmeldingen voor Kinder- en Jeugdtherapie/Ouderbegeleiding/Weerbaarheidstraining/enikkannogveelmeer.
XX
Geeske
